Bij de oorspronkelijke bevolking van Australië, de Aboriginals, leeft een boeiende scheppingsmythe. Het is een (ook voor kinderen) ontroerende, troostrijke fabel over de dood. Dit verhaal inspireerde Pauline van de Ven tot het schrijven van “De Ziel van Putter”. Het verhaal gaat het over een vogeltje, een putter, dat dood uit een boom valt en als de zuidenwind er geen leven meer in kan blazen, staan alle dieren voor de vraag waar de ziel van het vogeltje kan zijn gebleven.
In 2003 schreef ik de liedcyclus “Cirkels in de Tijd” voor kinderkoor, om het voorgelezen verhaal te begeleiden. Het zijn elf liedjes, die over leven en dood, de seizoenen en de maancyclus gaan.
De ziel van putter: een fabel over de dood
Een kleine vogel valt te pletter midden in de cirkel van dieren. Het is Putter die zijn nek had uitgerekt om beter te kunnen horen wat er werd besproken. De dieren kijken elkaar verbaasd aan. Ze komen overeind en buigen zich over het hoopje veren. Als blijkt dat het vogeltje niet meer ademt, ontspint zich een levendige discussie. “Putter is dood, maar zijn ziel is nog wel ergens,” meent Varken. “Je kunt haar alleen niet zien. Misschien zweeft ze door de lucht of drijft ze in het water.” “Onzin,” vindt Kauw, “weg is weg – zo simpel is dat.” “Weg,” fluistert IJle Dravik ongelovig. “Als je het mij vraagt,” bemoeit Gaai zich ermee, “is het een Compleet Probleem. Jazeker! Zonde van de tijd erover na te denken! Pluk de dag! Vul je buik en wees gelukkig!”
Uitgeverij Ad. Donker ISBN 90 6100 487 X
www.paulinevandeven.nl
Uitvoeringen:
2004: Koorschool Katalin Szabó, in Velp (NL)
2007: Koorschool Midden Gelderland, in Ede & Arnhem (NL)
2010: Academie voor Artistieke Vorming, Vichte & Ronse (België)